Sezen Aksu - Bindokuzyüzkırkbeş (1945)

Bindokuzyüzkırkbeş (1945)

Gel, asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak
Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdırlar
Ve ümitleri çiçeklerden, acıları tarihlerden
Senin gibi benimgibi, onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar senin gibi benim
Gibi
Onlar biraz terkedilmiş biraz küskün çocuktular
Sanki biraz incitilmiş sanki kedersiz sevilmiş
Sanki utandılar kavgadan ve sustular
Hep incilenen gözyaşları kurusun inançlarında
Sene 1945 onlar da hep insandılar ve sevgiye inandılar ve
Saygıya inandılar senin gibi benimgibi
Asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak yoksa bendeki
Çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdılrar