Özlem Özdil - Dağlar Bizim Dağlarımız

Dağlar Bizim Dağlarımız

Benim bir sırrım var açıklanmayacak kadar sır
Bundan çıkar hır
Patlamalar vuku bulur dert kahır
Sırdan geçen dilim olsaDağlar bizim dağlarımız
Bağlar bizim bağlarımız
Kapanmadan yollarımız
Bekliyorum, dön gel artık

Ne söyledim küstün bana
Gelmiyorsun imdadıma
Gönül bağım talan oldu
Ölüyorum anlasana

Gözüm görmez elim yetmez
Sen gelmezsen derdim bitmez
Buna derler kara sevda
Kolay kolay çekip gitmez

Ne söyledim küstün bana
Gelmiyorsun imdadıma
Gönül bağım talan oldu
Ölüyorum anlasana

Hale der diken bilmez bilen nadan olur ben ve diken
Ya sölersem kim anlar
Söylemezsem bağlar gamlardan ağlar
Bu yıpranışla dağılır bütün
Doymaz sago yakar tütün
İçindeyim oyunun büsbütün
Hayatıma musallat oldu şöhret ün
Karıştı yarının bitti dün tedirgin bugün
Topla çıkar nedir sonuç
Her kıyasla dilime değer
Bıçağa ait keskin uç
Kimdir suçlu kimde suç
Öylesine kibirli ki biber
Yakmadan bırakmaz rahat
Yarası ağır dilimin bulamıyorum kapatacak bant
Üzerime gelin bakın dinamit bağlı gövdeme
Yaklaşanı uçururum uçurtma misali pimden iplerle
Fesatlar kapıma vardılar ellerinde güllerle
İşlerine gelmediğinde saldırdılar aynı güllerin dikenleriyle
Vurdular siyah güllelerle

nakarat2

Giy ateşten gömlekleri bir bir yansın üzerin
ve dahi kır topraktan çömlekleri zaten tedirgin halim
Bir benim bir bendim ve bir kendim ortadayım
Bitmez derdim bu hal beni yer bitirir bildim

Aklıma gelen başıma geldi, başım yarıldı aşım soğudu
Yine iştahsızlık yerinde oyuncak etti açlığımı
Artık kar topu oynamak istemiyorum ellerim dondu
Türlü saklambaç oyunlarından gözlerim yoruldu
Nerdesiniz güven abideleri cesaret haylazları
Gösterin bana 62 den tavşan yapan hokkabazları
Belirleyin karşımda durabilecek tüm küfürbazları
Demirden mızraplarla kırdım sazları
Deştim böğrümden kıyamadığım hazları
Verin bana yazları
İlahi merhamet sarayı ya hannan?
Sensin rana- sensin- mana- sensin rahman -sensin canan
Ruhum işgalden kurtulmaz vatan
İnfilak eder alev ateş volkan
Hislerim kırıklar
Püskürüyor üzerime lav
Kıvırcım korlar
Elindeki bir avuç dolusu su ile sönmez bu yangınlar
Ben bir sırra sahibim hayat uykusuna yatmış
Ben çok dosta sahiptim güvensizlik içine batmış
Şahit oldum birileri mutluluğu para ile kapmış
nakarat

Giy ateşten gömlekleri bir bir yansın üzerinde
ve dahi kır topraktan çömlekleri zaten tedirgin halim
Bir benim bir bendim ve bir kendim ortadayım
Bitmez derdim bu hal beni yer bitirir bildim


"ateşten gömlekler,
topraktan çömlekler,
ne maymundan geldin,
ne de seni getirdi leylekler,
sago ya kulak ver!...

iki sıfır sıfır sekiz
elveda eder..."