Cem Adrian - Islak Kelebek

Islak Kelebek

Bir sabah, yalnız uyanınca
Duymayacaksın, o sesi başucunda
Bir sabah, olup uyanınca
Anlayacaksın, dört duvar arasında
Eninde sonunda, yalnızsın
Yalnız kalacaksın
Kalbindeki çiçekler, kuruyup dökülecekler
Eninde sonunda, yalnızsın
Yalnız kalacaksın
Yüzündeki baharlar sararıp solacaklar

Ve bir sabah yalnızlığın soğuk kollarında
Tarifi mümkün olmayan, anlatamadığın bir rüyadan sen,
Yapayalnız uyandığında
Güneş, eskisi gibi öpüp seni, kirpiklerinde parlamadığında
Ve temizlemediğinde artık yağmurlar kalbini,
Ve affedemediğinde artık Tanrı bizi,