Mikyas Mon - Aklim Dervise Magrur

Aklim Dervise Magrur

susmak bi çaresizlik insanları küçük gösteren bi fiil
duygularla başa baş bırakmak yarışın sonu demektir
dalgıçlar insan kurtarma avına çıksa bile derin denizde boğulurlar
hooow, savaşlarda hengameler serili halde
ben bıraktım canımın yarısını orda yarısı kaldı bende
bende bir yarı cansız yarı yaşayabilen insanlardanım şuan
farklı kıldım özümü özümsenemez kişiliğim
hüzünlü biten bir filmin duygusal ritmiyim
kaşlarım çatıldı duygu spazmına aşındı
kararttım enseyi aşkıma yönler hedefledim
hedeflediğim yoldan giderken istikametimden koptum
pusulam yönünü farklı kıldı bende karıştırdım hepten
son sözlerime daim olamadan kayboldum karanlığın ortamından

Nakarat
Aklım dervişe mağrur
yok yükümün hükmünü keser icracılar
mağduriyetim hasılı
duygularımın başlığında acılar yaızılı
sarhoşluğum zamansız inen sırlarımda saklı
ihtiyar bedenimin kalıcıdır kara tahtaya yazılan bahtı

hasretim kalbime vurdu kalbim acıları dinletti damarlarıma
sabır taşımdan eksildi ayaklarım hep geriye itildi
kalbim bebeksi ruhum en kalın taş gibi sertti
ancak bileklerim büküldü üstüme kaplandı yosunlar
denizin dibini göremeden dilim söyledi dostluk namını
yediğim nameler acı çıktı canımı çok yaktı derinden yaraladı
duygu dediğimiz bütünlük bile gönülleri terk etmişti
yok olmanın eşiğine gelmişiz kimsenin haberi bile yok
bende çok hatalar yaptım öfkenin sert dalgasına kapıldım ansızın
sevdiğim insanın yanında olamadım son zamanda terk ettim onu
gecem dündüzüm karıştı ağladım hıçkırarak (Ağladım , Ağladım)
ona uzanacak bir el yoktu sadece benden başka

Nakarat
Aklım dervişe mağrur
yok yükümün hükmünü keser icracılar
mağduriyetim hasılı
duygularımın başlığında acılar yaızılı
sarhoşluğum zamansız inen sırlarımda saklı
ihtiyar bedenimin kalıcıdır kara tahtaya yazılan bahtı