Mikyas Mon - Faydası Yok

Faydası Yok

Her günün başlangıcında soğukluk eserdi yoluma
uykulu uykulu gittiğim adımlarda düşerdim çukura
uğultular gelirdi kulağıma kulağımı çınlatırlardı
her nefes alışlarında gelirdi pislik kokuları
sarfeden klavuzlar yol gösterir yoldan sapardı
raydan giden treni hadefinden çıkartırlar
akıllarında olmayan bilim eksikliği hep seferde
bakımsız kalan arabalar kadar zor ilerler
çok zor ve çok ihtişam isteyen günler geldi geçti
örerdi saatler ağlarını dökerdi akreplerini
sarardı etrafını eşşek arıları ve bakardı
sağlıklı çiçek varmı incitirdi yapraklarını

Düşünmezdi ve adaletsizdi kurgularda doğru yoktu
buğulu sözler ağlardı yorgan altından bakakalırdı aynaya

Nakarat
Hüsranı sel gibi saldım akşamımda,gecelerimde,gündüzümde
doğruluk ikna edemezsin insanları yanlışa gitmeye
Faydası yok , Faydası yok
faydasızca çaba harcıyorsun

burası puslu vadi toprağından kalma hazine
ana hat bağlarından kopup gelen hep göçebeler
sallandığı salıngaçta savrulmayı becerememiş
herkezin oturduğu bir kurtlar sofrası vardır
kazandığım topraklarımda öldü yiğit aslanım
damarlarımda gezinen kanlar pıhtılaşmış durumda
alevlerle yüzleşip küllere bezenmiş kağıtlar
kalplerde gizli kalır bir dilim hayat
onca bahçe kurdum filizlendi çiçekler
onca hüsranlar eledim yine getirdi leylekler
onca düşlerimde kurdum bilim kurgu sahnesi
olduğun gibi deyil göründüğün gibi ol
bak bu sihirli kalem sinirlerini döküyor
aklını başına devşir iğnelerini batırıyo
baktım gözlerine bir dilim yaş kalmamış
gönül gözüne sığdıramadığın insanlar çok
ben başladım on dokuzuncu değirmenden yaş üğüttüm
yaşımın denginde büyüdüm ve söğüt ağacı ektim
sözlerimde akıl yürüttüm ve sundum ahaline
duygular bir bütündür yansır dikiz aynaya

Nakarat
Hüsranı sel gibi saldım akşamımda,gecelerimde,gündüzümde
doğruluk ikna edemezsin insanları yanlışa gitmeye
Faydası yok , Faydası yok
faydasızca çaba harcıyorsun