Azap Hg - Sen Öğrettin Gülmeyi

Sen Öğrettin Gülmeyi

Merhaba sevgilim bu kaçıncı hoşçakal.

Merak etme bunu yazarken fazlasıyla boş kafam.

Şiirlerim kalplerde aylardır yok satar ve,

Sevda bi madde olsa bende olurum boş kapak.



Koş bana ellerime sarılayım be sana.

Gelip gülümse dün gibi sarılayım de bana.

Aşka sarılıyım baba çektikçe yanıyorum.

Sevdiğini sanıyorum,sevmediğini söyle bana.



Sensizlik yama oldu kalbimin köşesine.

Gücüm kalmadı,oturdum kalbinin köşesine.

Düşündüm,durmadan zaman geçti duruldum.

Uyudum,uyandım sensizliğin gecesine.



Hala aklımdasın ben kaçırdım aklın nasıl ?

Sen kimsenin erişemediği meleklerle tahtındasın.

Rahatla,sen rabbime sunduğum affımdasın.

Özlemiyorum seni çünkü gözlerine baktığımdasın.



Dumanlı odam şimdi bulutları anımsatır.

Yararı yok ki bana farketmez alıp satın.

Kalbimi,üstümde ipekten bi beyaz takım.

Kefenim hazır hüseyin artık ölüme son bi satır.



Kanımda olduğundan deşemedim ki kolları.

Ben hiç bi zaman sevemedim mutsuz biten sonları.

Sol yanım aylar önce yarım kaldı yaşıyorum.

Aşk büyük bi bardak ve bekliyorum dolmanı.



Doldur,doldur içelim sırılsıklam yanaklarım.

Eğer meleksen söyle nerede senin kanatların ?

Ben atladım sense gelmedin peşimden.

Belki bu yüzden zaman geçti az da olsa bayatladın.



Ayaklarım yoruldu reddediyo yürümeyi.

Bence artık benim gibi denemelisin büyümeyi.

Güne yeni bi sigara yakıp başladım.

Artık yüzüm düşük çünkü gülüm sen öğrettin gülmeyi.