Orhan Gencebay - Yalnızlık

Yalnızlık

Sen küsüp giderken bir çift sözüme
Sessizce karşıma çıktı yalnızlık
Pişmanlık hissiyle yanan yüzüme
Beter ol der gibi baktı yalnızlık

Dilimden düşünce o çirkin hece
Kapımı sen açtın bu zalim güce
Dört yanım karlı dağ oldu her gece
Çığ gibi üstüme çöktü yalnızlık
Yalnızlık yalnızlık

Ne kadar hasretsem bir tebessüme
O kadar muhtacım son nefesime
Ruhumda beliren her hevesime
Bir hüsran perdesi çekti yalnızlık
Bir hüzzam perdesi çekti yalnızlık

Bu nasıl bir garez bu nasıl bir kin
Serviler şehrini gösterir her gün
Sevgilim seni de ağlatır bir gün
Gözünü canıma dikti yalnızlık