Kamufle - Beni Korkutma Alışkınım

Beni Korkutma Alışkınım

Nakarat x2

Geceler kabuslarla beni korkutma alışkınım yeter bi soluk alayım
Geceler kabuslarla beni korkutma alışkınım yeter bi soluk alayım

Belki beni mahveden gülen suratındır
Size yansıtmaktan çekindigim perişan halimi
Anlatsam kesin duygu sömürüsü dersiniz
Tanıyın ben kulaklarınızdaki o dünyanın sahibi

Hakverin, kim kimin arkasında
Ülkemdeki yasa gibi dostluk bugun sacmadır bak
Dayanıcak duvarın var mı insan
Varsa onada eceli gelen köpek işemiştir yaslanıp kal

Lanet zaman, fazlasıyla hızlı derken
Yaşım 23e dayandı sonum ne hayır ne şer
Ve hastalıklar annemi babamı mahvederken
Benim kuru kalmaz inan göz yaşlarım parkelerde

Normal gelir yaşadıklarım
Dışardan bakınca oldugundan farklı giden hayatım iç açıcı degil
Saf tutun bana, küfür edin arkamdan hatta yüzünüz varsa bana bi satıcı deyin

Nakarat x2

Geceler kabuslarla beni korkutma alışkınım yeter bi soluk alayım
Geceler kabuslarla beni korkutma alışkınım yeter bi soluk alayım

Bi sorun mu var kağıda dök hemen
Huzura açım suan bir parça böl desem
Paylaşırmısın benle arkadaşım olurmusun yanımda
Helallik verirmisin şu zayıf adam ölmeden

Beynim, kurudu inan nikotinden
Ulan uğraşmaya zamanım yok bi tonikle
Yatışmaya çalışıyorum ne kadar zor olsada
Masamda bitirdigim birkaç şişe cintonikle

Gör desem halimi umursamaz kimse
Çıkar ilişkileriyle dostluk kuran basit platform
Duvarda gölegeler var bi çok halisülasyon görmekteyim
Ölen hücrelerden ağır bilanço

His yok ibre sınırı zorladı
Körelen nefsim beni mahkum etti bu odaya havasız ve sessiz
Avuç içlerim yanaklarıma sertçe dayanırken kurdugum hayallerime şu dakikada çektim resti

Nakarat x2

Geceler kabuslarla beni korkutma alışkınım yeter bi soluk alayım
Geceler kabuslarla beni korkutma alışkınım yeter bi soluk alayım