Kamufle - Kudurdum

Kudurdum

1. Verse...

Canım sıkıldı be bi yardım edin.
Gözler bulanık sorun var ama nedir. ?
Herşey tersine dönüyo, başa sar kamuf. !
Bi bağlayamadı şu yaralar kabuk....

Direncim düştü, başa sar tek kal,
Yaşam hep menfaat, yaşanan zevk az,
Aşamam pek dar, kamaşan renk az,
Şakalaş hep dünya şavaş aç tekrar...

Ben yine varım ve hür kalacağım.
Varsın olsun bi ev, yakacağım.
Yeter bana kader etden duvar örer
ama yine inadına onu ben yıkacağım...

Bi çare güya emanet yaşam.
Kim kime geçiriyo e insaf be paşam.
Ulan başka istanbul yok. !
Edebine tüküreyim kimin için bu kindar çaba...

Nakarat...

Kudurdum durmak yok bana...
Sonuncu düşman çok... tamam.
Yeter be artık, yeter be artık
Her işin sonu bana olur hüsraan. aman...

2. Verse...

Yorgun askerler olduk gel.
Ne kadar uyuşukluk ve o kadar dert
Sen geleceğe dair planlar yapa dur
Hayat okuluna bi kat attım ben...

Eğleniyorum ama amacım yok
Hep pozitif olmakla daralır yol
Ben seçtim iyi yada kötü
Aga belki gerçek oluyodur şu truman show...

Ruhsuz çok etrafta
Kuşkum yok bak imkan az
Huysuzluk kol gezer insanlar
Kuzgun gibi pislik insaf yaa...

Sustum bak kunduz gibi durgun
Kurtulsun ruhun dibi uçsuz
Vurgun kör talihim içi kurtlu
Kutunuza var tek atımlık kurşun...

Nakarat...

Kudurdum durmak yok bana...
Sonuncu düşman çok... tamam.
Yeter be artık, yeter be artık
Her işin sonu bana olur hüsraan. aman...