Ais Ezhel - Nefret

Nefret

Gözlerim kan çanağı
İçimdeki Nefret; Ceza çarpı Fuchs gibiyim
Nefret ettiğim adama dönüştüm

Nerden baksan puşt biriyim
Deli nefret alır benden benliğimi
Ben değilim bebe ben ben miyim ki?
Şeytan olur nefretin varlığına destek
Nefret yer beni iyi ama

Bu nasıl bi' duygu ki ele geçirir beni
"Ben kimim?" derim ben
Uyumadım uyku, ki uyuyamam
Nefes alışım ele verir beni, ben delir'ce'm
O andır ki eder insan isyan
Vicdansızlarla uğraşırken kalmadı bende de hiç vicdan

Duyduğum en kirli haz azalsa biraz
Nefret ele geçirirken beni
Savaşır sevgim, sevgim eder nefret
Kendinden bile nefret gelir bile bile
Yine sevmeye çalışırken yara açar nefret, nefret, nefret

Büyüyo'du içimdeki kin
Piçin teki sayesinde piçin tekiyim
Benim içimdeki "İçip sıçıp günü geçireyim."
Derken [yeni] bi' haber gelir [sikik] [neşeliyim]
Bütün kaygılar beynimi ele geçirir
Kör eder beni, göremem sebepleri hiç
Fakat yok olur nefret
Bulursan kaynağı dönersen hayra
En az beş kez ayda çıkıyo' bi' kavga
Saymak zor, boş yere dövüş etmez hiç fayda
Saçım uzun diye dırzolar alayı da bipolar
Sataşır a- lafla tekme aparkat
Dayak yiyip gidiyolar anca
Yobazları döve döve harca
Alayını para misali
Kinimi kusmalıyım dönmesin bana diye bi' daha hiç