Furkan Özsan - Karanlıktan Korktuğumu Söylemiştim (Ft. Hakan Mirbey)

Karanlıktan Korktuğumu Söylemiştim (Ft. Hakan Mirbey)

Geceye yakın rengi , herşey koyu mavi.
Gizli umutlar var.Ümit edilen şeyler,beklenen şeyler,yolunda gitmeyen şeyler,gelmeyen insanlar var. Gidemeyen...

Herkes kendi dünyasında kaybolmuş Kimileri kendi karanlıklarında boğulmuş,
Kimileri başkalarının hayatlarında.
Kimileri kendi rüzgarlarında uçmuş,
Kimileri başkasının rüzgarında kaybolmuş.

Düşünceler var,hayaller...
Hayallerin dışında umutlar.
Kaybolan insanlar var.
Hayallerin umudunda umudunu yitiren.
Uykusuz geceler,kahvenin kokusu var. Sigaranın dumanı...
İçime çektiğim zehir var dışarıya akıtamadığım.

İnsanlar var,insancıklar kendi dünyalarında boyuna kadar boka batmış.
Sevmek var,aşık olmak.Ten kokusu var her insana özel.İzler var tenlerde,üstüne yazılan yazılar,kalan kokular var.Onunla bütün olan...

Saatler var,geçen zaman var...
Yetmeyen zaman,durmayan durduralamayan saatler,dakikalar,saniyeler,anlar.
Huzur var bir yerlerde,gizli saklı köşelerde.
Bir deniz kıyısında,bir duvar dibinde,bir yorgan altında,bir koltuk kenarında,toprak kokusunda...

Bağlanmak var,korkup saklandığımız, farketmeden yaptığımız,korktuğumuz. Korkumuzdan korkmadan yaptığımız...
Bir şarkı sözüne,bir saç teline,bir insan kokusuna,bir sevgili bakışına...

Sessizlik var...
Altında onlarca kişi öldürdüğümüz savaştığımız,konuşamadığımız, korktuğumuz ne varsa üstüne korkmadan yürüdüğümüz,ağzımızı açmadan çığlık çığlığa kaldığımız sessizliğimiz var. Kuruyan gözyaşlarımızın kuruttuğu kalbimize,kendimize mektuplarımız var. Yüksek sesle okuduğumuz...

Sonrası yalnızlığımız var,kendi içimizde.
Etrafınızda insanlar varken de yalnız olabiliyoruz mesela.İşte yalnızlık böyle bir şey.En sevdiğiniz yoksa,kimse yoktur.

Bir de karanlık var.Ben korkarım karanlıktan.Gündoğumu renginde,biraz toprak rengi yaşamaya çalıştığım hayat.Tozu dumana katmış gidenlerim var benim.Ben nefes almaya çalışırken turkuazlaşan,mavi umutlarım.Turuncuya dönmüş tüm kızıl tutkularım.İçimdeki kankırmızı alevin yerini almış,orada öldürdüğüm insanların solan morumsu renkleri.

Renklerim var benim...
Her gidenin arkasından binlerce tonunu feda ettiğim.
Karanlıktan korktuğumu söyledim...
Nedir bu tüm ışıkları söndürme hevesiniz ?
Kursağınıza dizilmiş tüm hevesli veda cümleleri.
Gözlerinizden hayatıma akıttığınız karanlığı alın gidin burdan.
Karanlıktan korktuğumu söylemiştim.
Gündoğumu benim hayatımın rengi.
Güneşin rengi hanginizdeyse,geri verin lütfen.
Size karanlıktan korktuğumu söylemiştim...

Söz&Şiir : Hakan Mirbey