Mustafa Özcan Güneşdoğdu - Gül (Şiir)

Gül (Şiir)

Evrenin nazlı gülü
Burcu burcu kokan çiçekler arasındaki gülşenden
Bütün sadeliği güzelliği üzerine toplayan
Pırıl pırıl etrafını raehasıyla sarhoş eden bir gül
O gülşendeki tüm çiçeklerin belki saygıdan
Beklide gözleri kamaştığı için
Başlarını kaldıramadan
Boyunları bükük O'nu temaşa ettikleri gibi
Ya şu BÜLBÜLE ne demeli
Nasılda şakıyor ne güzel nameler yakıyor
Hiç solmayan güzelliği dahada artar
Bilinmeyen yönlerininde keşfedilmesiyle daha da nadideleşen
EYY NAZLI GÜL NAZLI ÇİÇEĞİMİZ dedik GÜLÜMÜZ dedik
Bilseydik de O'na sözlerin en güzeliyle hitap etseydik
Bu gece bir gülşene girdik ki ne gülşen
Ve o gülşende bir GÜL seyr eyledik ki ne GÜL
Karşımızda HABİBİ KİBRİYA HATEMÜL ENBİYA
Kainatın en güzeli
Evet O'nu sevmek hemde ölesiye sevebilmek O'nu anlatmak
Hayır hayır anlatamamak O'nu anlatmaktan aciz kalmak…