Dednat - Okyanus Ve Martı

Okyanus Ve Martı

Buz:

Yılların ardında varlığın yüzü kaybolan bir lahit,
Rüyalarıma müdavim ol orda suretin belirgin.
Nail olmadı bir daha o saçlarının yarattığı iklim,
Oysa, isteğinle aldırmıştım ben yüreğine ikameti.
Sensizliğe dair, korkularımla birlikte her daim,
Seni yazmayı es geçmemiştik bir gün bile dahi!
Zamanla kelepçe vurdu dile ani kifayetsiz halin adi,
Bakmam gözlerine okumam Uyar'dan Palyaço'yu dahi.
Ani, sensiz yaşama düşüncesi farazi şimdi
O yüzdendi o gün ki martıların telaşesi.
Obsesif senaryon iyiydi ama etkilemedi beni bir
Davete icabetim nezakettendi, eskisi gibi değildik.
Değiştik yani kumsalda yaralı martı felsefesi,
Bir ömür düşsel bir ezgisin, bırak hatıralar eskisin.
Yılmazdın! kuzeninin rehbere kaydettiği gibi
Esip gitmeseydin, olsun yok kinim iyi ki sevdim.

Nakarat:

Açıklarında kayboldum, gözlerin okyanusa bedeldi.
Bir martıydın gökyüzünde, özlediğime değerdin.
Oksijene gerek duymam, kokun olsa yeterdi.
Her şeye rağmen değerdin, yanımda ol yeter ki!

Dednat:

Hani gözden uzak olan gönülde ıraktı,
Yokmuş gibi sırtımda bir iz de sen bıraktın,
Yürüyor, Kalamış Sahili boyu bir martı,
Yüzündeki ifade, bir buruk bir tatlı.
Şimdi bitaptır, Bostancı durağı,
Nereye baksam okyanus, peki ben neden kurağım?
Sonu sana çıkıyor, bu eski izbe sokağın,
Tek bir bakışı, soğuk havalarıma kırağı.
Şimdi sesimle, yankılanıyor kulağın,
Anlıyorsa beni, bir nefes duralım,
Bir yakamoz akşamı, giderse hüznü kalır,
Ve geçmek vardı, sahil boyu Üsküdarı.
Bir Ağustos günü, nedense güzdü yanın,
Ve unuttuk dünü, sonra geldi üzdü yarın,
Konuş söz duyarım, isyanım bunadır,
Bu sana son sözüm, esrarengiz bu adım.