Velet - Bu Son Olsun

Bu Son Olsun

Zora gelen acılarım dile dolanır,
Bu karanlık odalarım benim acıma sobadır
Biter mi ? Beteri bende.
Bana bitmemiş hikaye söyle.

Susarım dilime çöl değsin, tek göz yaşımla bir çöle bedeldim
Sakalıma yağmur düştü gözyaşını yağmurlar kim gizler.
Biri benim bu halimi görse, çat kapı biri bu kapımı kırıp girse
Ağıtlar bu eve misafir, bu duygumu öldüren duman katil.

Denedim, pes etmedim.
Sabrımı denediler yine ses etmedim.
Zora düşüyorum hayat beni tutamıyorsun,
Bir eli verip diğer elinle itiyorsun.

Yaşamak için bir sebep aramam, yaşamak bana göre değil kula köle olamam.
Nefesimi nefsimden ederim, ölmeden iki nefes daha alıp giderim
ve yemin edebilirim, bu ara bir cesedin iki eliyim yakanı tutabilirim,
Yaşayan ölü gibiyim, dilimin ucu bir kefenin dikişi tabut içi gibiyim.

Çok zor oldu.
Dayanmaz bedenim yoruldu.
Yangın yedi güvenim kül oldu,

Yaralarımın kabuğu size yol oldu (Hayat!)

Rengi değişiyor kalbim, nasıl 2 kelama tav oluyor bu halim.
Arkanı dönüp nereye gidiyorsun, kuyu dibindeyim ipi geri mi çekiyorsun ?
Sever mi ? Sevgi dilemem.
Kaderi kara biriyim güneşi dileme, başımın üzeri hüzünle sıralı bu aralar.
Para da huzur alamıyor ki bu aralar.

Beni deli ediyorsun, deli edip bana deli diyebiliyorsun.
Kulu köle ediyorsun, takıntılarımı takı gibi takıyorsun.
Benim içim dışıma da vuruyor, konuşamadım o yüzden elim kaleme gidiyor.
Dışarı çıkarım seni sigaram yaparım, ucunu yakıp içerim bitirmeden de atarım.

Benim acımın daha da acısı, daha da acı olan o piçin ihanet acısı.
İntikamımın kokusu geçmez, bi kere sikerim ikincisine gerekmez.
Yetmez 2 lafım belki bi para etmez, yapabileceklerim aklına dank etmez.
Zamanı gelir onun gücü bana yetmez, nerde nasıl hayat hiç farketmez.

Çok zor oldu.
Dayanmaz bedenim yoruldu.
Yangın yedi güvenim kül oldu,
Yaralarımın kabuğu size yol oldu (Hayat!)