Samet Demir - Yektek

Yektek

Baştan kızıyorum kendime
Kalk toparlan biran önce
Nedir bu halin böyle
Yiyip bitiren seni diye

Canımı acıtanlara susar ve çekilirdim
Çünkü kalpleri kırmaktan çok korkar idim
Ne kadar fevri ve asabide olsam merhametliydim
Cocukken kin ve nefret nedir bilmezdim

Aklımla ve kalbimle durmadan kavga ederdim
Suç bende diye ilk önce kendimi yer bitirirdim
Duygularım elle aldığı zaman ben biterdim
Anladım sonra insanoğluna deymezmiş dedim

Ama yandım düştüm kaçkere
Söz verip yemin ettim kendime
Ne olursa olsun merhamet yok dedim ellere
Oysaki yalvarıyordum allahıma her gece
Beni tutup kaldıran olmadı göz göre göre


Baştan kızıyorum kendime
Kalk toparlan biran önce
Nedir bu halin böyle
Yiyip bitiren seni diye

Derin bir nefes cektim kalkıp ayaklandım
Kafama koymuştum dedim kendi kendime başaracağım
İnsanlardan ne gördüysem bir bir yaşatacağım
Gittiğim yol doğruda olmasada kararlıydım

Ellimi uzattım kolumu alamadım
Canım çok yanmaya başladı susamadım
Bildiğim doğrulardan hiç bir zaman uslanmadım
Kendime inanınıp ve güvenip yola cıktım
Ellimdeki bütün kozlar tek tek oynadım

Vicdanım dedi yapma aklım dedi oyna
Çok denedim yapmamayı en sonun başvurdum oyuna
Yakıldım yıkıldım kaçkere toparlandım kalktım ayağa
Savaşmaktan kaçınmadım hiç bir zamanla