Nusret Doğru - Sensizliğin Öyküsü

Sensizliğin Öyküsü

Bende sana hasret bir kalp, gözlerimde yaşlarla
Ağlamaklı gelir bana, gözlerinde hüzünler
Unutturdu biraz da sensizliği aldı başımdan
Bırak artık dünyayı, senle ben öleyim
Gözlerimde akan yaşlar içime damlarla
Kuruttu içime içime hep seni vurdu gönlüme
Ah bu aşk biter mi dersin senin içinde yanarken
Bende seninle beraber, küllerim tutuşurken
Artık sana esen rüzgar yok ki benim içimde
Sensizlik aldı başını, kurdu bir aşk gönlüme
Göklerdesin biliyorum, dön gel artık evine
Dayanmaz bu kalbim sana, yenik düştü sevgine
Uzun oldu gideli, kalk gel artık içime
Rüyalarda olsa bile, uğra bir kez evine
Biliyorum dönmezsin ya, ne yapayım ben sensiz
Tutmadın yine sözünü, darılmadım gönlüne
Sana bir şarkı yazdım, adını sen koy istedim
Yıldızlara inat olsun, ben hep seni beklerim
Sensizliğin öyküsü bu, yazdım sana titrerken
Belki bir gün kavuşuruz, kar beyaz günlerde