Ahvâli Efgan - Gökyüzün Olabilirim

Gökyüzün Olabilirim

Artık acı veriyor saçlarında yaşayamamak
Umutlarıma hiç bu denli koşamam
Sen bi meleksin ve ben sadece hissediyorum
Hayat bi mendil olur gözlerimde yaşaran

Başka bahara kaldık artık ben yokum
Ve istediğine sarılabilir ölüm vari kolların
önünde sıradayım , ölümde sıradayım
Tükendi sevgilerim fazlasıyla sıradanız

O gün çok bulutlu bi haldeydim
Dokunsan ağlardım , konuşsan anlardım
Şiirler ihtişamı yitirmişti gözlerinde
O gün gel deseydin ben ardıma bakmazdım

Yağmurun yanaklarına dokunuşuydu matem
Geldim ecel kapındayım halen
Gözümde herkes sahte tüm aşklar bahane
Artık gidebilirim, beni sen ittin bu hale

Azalan direncimle sana açtım ellerimi
Kimseye söylemedim aylardır değiştigini
Uyuyan duygularım hayata açtı gözlerini
Üzülme yine sana bu aşkı betimlerim


Her gün uyuyorum o simsiyah kokunla
Mutluluktan ölebilirim bir gün ecelim olursan
Her gecemde hüsran masamda yokluğun
Ben gökyüzün olabilirim öyle boylu boyunca

6 senenin ardında bi dershane yolu
Seni bulduğum o çocukluğum acı bi sonla dolu
O mevsimde kaldım ölümüm haziran olur
Hala dokunduğun kalbim parmak izleriyle dolu

Gözümde can çekişen bir cesedin şoku
Aşkı gözlerimden oku Kolaysa hücrelerime dokun
Seni ince ince taşıyorum şu kalbimin derinlerine
Önümde koca bi engel ben hala sarhoşum

Şimdi kar yağıyor avuçlarıma
Bakınca dudaklarına
Yüzüm yok umutlarına
Kendi ettigimi buluyorum ben her geçen gün
Artık istediğin kadar git başka birinin kollarına

Yanlış anlaşıldı tüm hislerim
Sevince sevilmedim değerdi bil istedim
Sen onca şiire konuktun değer ne bilmedin
Ki gönlümden akan kanı kalbinle sil istedim