Meksika - Kalbim Üşüyor

Kalbim Üşüyor

Üşüyor buca bu kalbim üşüyor
Düşüyor hep bir şeylere düşüyor
Kanıyor acıyor canım yanıyor
Susuyor yanına da gelemiyor

Senin çöpe attığın parfümün varya
Duymadan uyumam kokunu hala
Içime çekerim uzaktan ama
Terk edilmişliğin yanlızlığın da

Bu kadar değersiz miydi anılar
Canlanır lar duman altı olurlar
Soğur lar anılar senden soğur lar
Sorarlar hep seni bana sorarlar

Ümidim hayalim arzum meleğim
Aile özlemi çeken birisi
Mutluluk dilerken mutsuzluk verdin
Rabbimden dilenen dilek gibisin

Inan göz yaşlarım düştü kağıda
Delik deşik olan bu yara varya
Alıştı sensizliğe yazıyor hala
Bir an gelmiyor muyum o aklına

Sadece sen değil hep kaldı
Içim artık seni fazla almadı
Çektiğim dumanlar da umut kalmadı
Pet şişeler anladı o anlamadı