Ahmet Özhan - Hüzünlü Gurbet

Hüzünlü Gurbet

Hüzünlü Gurbet
Beynimtıpkı bir sorular harmanı,
Kafamda istifham, cevabı sisli;
Gezer dururum yorgun ve AvAre..
Sarmış, buğulu büzün dört bir yanı,
Kalbimannemin kalbi gibi hisli;
Her hAlimgaripliğime emare...
Kulaklarımda bir gurbet jüri,
Nağmelerimde poyraz serinliği..
Düşüncem "veda" diyor bu yerlere.
Burda ruha güzellikler sinmiyor,
Tüter gözümde o bizimbahçeler;
nerede o yemyeşil bahar günleri?.
Doğ ey ışık, doğ gönlümün içinden
Tasayla dolaştığım bu yerlerde,
Bana ruhumun sırlarını duyur.
Bir ses sun o eski bestelerinden,
Şu hüzünlü şafakta perde perde..
Açlıkla kıvranan ruhumu doyur..