Murad Tuğşad Doğan - Yoksun

Yoksun

Yoksun.
Her zamanki gibi değil bu sefer hiç yoksun.
Gözlerimdeki yaş ile yıkıyorken yüzümü her sabah uyandığımda
Şimdi artık duymuyorum sesini , darmadağın bir ev var karşımda herşey kaçıyor sağa sola.
Yok !
Hiç bir şey yok !
Her şey yerlerde.
Her şey yerlede bugün , baksana gurur bile yere düşmüş.
Kalbimi bulamıyorum yerinde , karmakarışık burası ; ve ellerim yok ellerinde..

Ben , ben neredeyim ?

Ayağıma takılıyor çoğu şey.
Mesela ; mutsuz yüzünden düşen bin bir parça.
Canımıda yakıyor aslında keskin olanları , ama kan yok.
Küçüklüğümdeki gibi acı olsa bile kanı görmeden ağlamak yok.

Yok demişken ;
Giysilerimde yok etrafda sen kokan , ayakkabım yok gitmek için giyebileceğim .
Üzerime bir şeyler almalıyım ama neden etrafta bir şey yok.
Bi saniye bi saniye sen yoksun ?
Sanırım , anladım evet gitmişsin.

Ama bu kadar ani çıkılmazki bir hayattan
Yani insan hiç mi kapıyı gicirdatmaz giderken.
Hiç mi ayak sesin gelmez parmağının ucunda bile yürüsen kalbimin üzerinde.
Nasıl başardın bu kadar sessizce gitmeyi , yada nereden öğrendin ?
Bu kaçıncı gidişin kim bilir benim farketmediğim.
Hani diğerleri neyse , gidip gelmiştin ama bu sefer sanki gerçekten gitmişsin.
Evet yoksun.

Güneş bulutların arkasına gizleniyor bugün.
Evimin gücü olsa yolu biliyor belki
Peşine gelecek neredeyse ,

Fakat biliyorum ki ; Yüzsüzlük olur gitmek isteyenin peşinden gitmek.
Hem sen ufak ufak adımlarla değil koşarak gitmişsin bu hayallerden.
Sanki kovaladı seni mutlulukda bu kadar hızlıca kaçtın benden.
Yani gülmekten bu kadar mı korktun ömrün boyunca
Tamam yüreğine sığmadı aşk ona kabulüm , ama neden istemedin hayatın boyunca mutlu olmayı ?
Neyse.

Diyorum ki bana ; gülmek sana çok yakışıyor...
Ama sen yokken anlamsız.
Dokunduğun her yerim ağlıyor.
En çokta kalbim , kalbim ağrıyor.

Hava soğuk kalın giyseydin giderken ,
Fularımıda alsaydın burnunu örterdin.
Hasta olursan üzülürüm , hemen hissederim zaten.
Şey , istersen ellerini cebine sok.
Ben tutmasamda olur , üşütme ellerini yeterli.

Madem terk ettin beni ;
Aç kalbinin sesini ve çıkar hayatın tadını...
Eee bari gittiğine değsin.
Hayır hayır kimseye hiç bir şeyin değmesin.
Ne gittiğine , ne gideceğine.
Ben hariç hiç bir şeye gözlerinden tut ellerin , ellerinden tut kalbin ;
Hiç bir şeyin değmesin işte.

Sanırım kabul eder gibi bu ayrılığı , yani ayrılık mı demeliyim onuda bilmiyorum ;

Birde utanmadan bir şeyler yazdım sana .
" Sen hala hayallerimde yaşıyan ufak bir kızsın "
Hani olurda nereye gittiysen orada ;
Hiç ummadığın bir saatte gözlerini açtığında , tavana baktığında ; aklına gelen ilk şey ben olursam eğer ..
Veya ; Durup duruken bi yerlerde ' Acaba şuan ne yapıyordur ? ' diye sorarsan kendine benim için ,
Yada kulağına gelen bir müzik bizi anlatırsa anlamsız bi şekilde ,
O da olmadı ; bi yazı görüp okuduğunda aklına veya kalbine düşersem yine ,
Ben şimdiden gittiğini felan unuttum ,
Gururun felan ne varsa kalsın benden gittiğin yerde
Kalbini al bi bavulun içersine , bi kaçta anımızı .
Topla kendini apar topar , al bi bilet hayallerime.
Adresi biliyorsun zaten ; Aşka giderken mutlulukta , Gülerken hemen kalbin olduğu yerde göğüs kafesinin birazcık solunda.
Çal kapımı , duyar duymaz açarım zaten.
Duyar dumaz açarım hiç merak etme.

Hani " Bazen gidersin , sırf geri dönebilmek için "
Beklerim.

- Hayallerimde yaşıyan ufak kız , seni.